Etiquetas Latexos de Ana

domingo, 20 de diciembre de 2015

EDITORIAL DE CON VÓS DEL 20-12-2015 - TRATO DE LA XUNTA DE GALICIA AL CENTRO GALLEGO

EDITORIAL DEL PROGRAMA CON VÓS DE HOY 20-12-2015

TRATO DE LA XUNTA DE GALICIA AL CENTRO GALLEGO DE BUENOS AIRES Y LELEZ (calidad de lelo no admitida por la RAE) DEL MUXO.
Mi abuelo Muxo, creó una panadería en A Carqueixa en 1914 que ininterrumpidamente funciona hasta el presente, ahora en Corzáns, carretera de Salvaterra a Leirado, regida en la actualidad por mi primo Juan José. Yo nací en esa panadería y me crie comiendo pantrigho (pan de trigo), la mayoría de los chicos de la aldea sólo comían pan de millo (maíz). Mi ansia de conocer algo distinto me llevaba a canjearle a algunos un pan por el otro, lo cual generaba en ellos el convencimiento de que yo era un chico atontado y, ni que hablar, cuando además se enteraban de que al queso de tetilla sólo le comía la cáscara. Seguramente esa condición de lelo me siga acompañando y por ello no alcanzo a comprender el tratamiento que la Xunta de Galicia viene dispensando hace algunos años al Centro Gallego de Buenos Aires.
La centenaria institución porteña, orgullo de nuestra diáspora, fuera reconocida por su caudal societario y representatividad, como miembro nato de la Comisión Delegada del Pleno de las Comunidades Gallegas, -lo que le aseguraba una plaza permanente en la misma- por el gobierno gallego que creó tal órgano representativo del galleguismo esparcido por el mundo. Esto fue allá por la década del 80 en los inicios de la Autonomía. Sin embargo, la actual administración gallega, en un acto que mi lelez no me permitió comprender ni absorber, dispuso que en el X Pleno do Consello de Comunidades Galegas, realizado en Santiago de Compostela en el año 2012, ese sitial honorífico no fuese ocupado por quien designara la autoridad, entonces reconocida por las leyes argentinas, el Interventor Judicial, sino por la señora Marta Donsión, quien a raíz de sucesivas renuncias de integrantes de la junta directiva, había alcanzado el cargo de Presidente del Centro, cargo del que fue separada judicialmente junto con el resto de los integrantes de su junta directiva, es decir, para la Argentina, la señora Donsión no ostentaba ninguna representatividad de la institución Centro Gallego. Por lo tanto, la Xunta de Galicia no sólo incumplió con su obligación legal de convocar a la autoridad legítima del Centro, sino que además dilapidó alegremente el dinero que supuso el traslado y estadía de una persona que no ostentaba representación válida alguna.
Más reciente es la actuación del mismo gobierno gallego solicitando la exclusión de la entidad de la Obra Social OSPAÑA, constituida desde su fundación, por el gobierno español, el gallego y el Centro Gallego de Buenos Aires. Esta solicitud se formuló a través de un pedido de modificación del estatuto de tal Obra Social, amparándose en sendas notas enviadas por el Embajador de España y el Secretario Xeral da Emigración de la Xunta de Galicia. Tal reforma del estatuto, (implicando la exclusión del Centro Gallego) fue aprobada por el Delegado de la Xunta en Buenos Aires, a la vez Vicepresidente de la Obra Social, por el Consejero de Empleo y Seguridad Social de la Embajada de España, integrante del directorio de OSPAÑA y hasta por el ¿representante? del Centro Gallego, argumentándose falazmente que el Centro Gallego no respondía a las convocatorias. Aclaro lo de falazmente: Si el centro tenía representación en el directorio, ¿cómo es posible que su representante no se acercase al despacho del Interventor y le comunicase las citaciones? Si los gobiernos de España y Galicia tienen representación en el directorio, ¿cómo nadie de esas representaciones se acercó jamás al Interventor y le planteó la posibilidad de desafectar al Centro por inasistencias reiteradas?, pues no, fríamente se argumenta que se enviaron citaciones por correo que nunca fueron contestadas, manifestando el Interventor que en realidad nunca fueron recibidas.
Todo esto, pese a mi lelez, lo entiendo con las más absoluta claridad, pero, lo que me cuesta entender, aunque seguramente sea muy fácil de hacerlo, es lo que a continuación expongo. El mismo gobierno gallego que desconoció la autoridad de la intervención, que solicitó y aprobó la exclusión del Centro Gallego de la Obra Social OSPAÑA, reemplazándolo por una Mutual de reciente creación, ese mismo gobierno está organizando una exposición cultural en la Cidade da Cultura en Santiago de Compostela. Para ello desean contar con algunas obras que pertenecen al patrimonio del Centro Gallego de Buenos Aires, lógicamente, un lelo como yo piensa, se las pidieron a la señora Marta Donsión, no, se las pidieron al actual interventor en el Centro Gallego, Sergio Iribarren. Yo asumo mi condición de lelo, pero hay otros que se creen capaces de fumar bajo el agua y me parece que tienen dificultades hasta para encender un “chisqueiro”.
Muxo



lunes, 16 de noviembre de 2015

LECTURA DEL 15-11-2015

Nunca fun a París.
Sei da súa beleza cantada,
idealizada...
Das súas noites bohemias
e das súas rúas con fadas...

Nunca fun a París.

Nada sei dos seus cheiros
das horas que se visten de ollares
nin das que se ispen a media luz
nas quenllas do desexo.
Tampouco sei dos pasos desencontrados
que se atopan nun abrazo
na fría quentura de ferro,
-corazón inverso-
que latexa ceo aberto.

Nunca fun a París.

Sei que todo o sangue é vermello,
que as bágoas salgan os beizos quebrados
e que tódalas mortes son inútiles.
Só a vida se amosa nun sorriso.

Suso Díaz

Nunca he estado en París.
Sé de su belleza cantada,
idealizada ...
De sus noches bohemias
y de sus calles con hadas ...

Nunca he estado en París.

No sé nada de sus olores
de las horas que se visten de miradas
ni de las que se desnudan a media luz
en los callejones del deseo.
Tampoco sé de los pasos perdidos
que se encuentran en un abrazo
en la fría incandescencia del hierro,
-corazón invertido-
que late en cielo abierto.

Nunca he estado en París.

Sé que toda la sangre es de color rojo,
que las lágrimas salan los labios rotos
y que todas las muertes son inútiles.
Solo la vida se muestra en una sonrisa.

Suso Díaz
14/11/15

Poema inspirado por los atentados de París del 13/11/15

domingo, 4 de octubre de 2015

CARTA ABIERTA AL PRESIDENTE DE LA XUNTA DE GALICIA LEÍDA EN CON VÓS EL 4-10-2015

CARTA ABIERTA AL SEÑOR PRESIDENTE DE LA XUNTA DE GALICIA
                                          Cangas do Morrazo,  4 de octubre de 2015
Señor presidente de la
Xunta de Galicia
Don Alberto Núñez Feijóo
PRESENTE

Estimado  Presidente:                                                                                 
 Al igual que en ocasión de su última visita al Río de la Plata, no me será posible verlo puesto que, cuando usted visite  la “Reina del Plata”  yo estaré  gozando  en la tierra en que nací.                                                                                               
 En el mes de marzo yo le decía lo siguiente:                              “Como vostede moi ben sabe, este anaco de Galicia en Bos Aires, garda ademais unha inxente cantidade de obras culturais (por dereito propio), conformando, patrimonio e tradición, un tesouro do que Galicia non debera afastar a súa mirada, como semella estar ocorrendo.                                                                                             Co meu máis grande respecto señor Presidente, coido que ninguén mellor que vostede, (se non poidera ser nesta viaxe, nunha próxima) para procurar un imprescindíbel achegamento ás autoridades arxentinas e evitar que os galegos de todo o mundo deban laiarse, no futuro, de perder tamén ao Centro Gallego de Buenos Aires.”       Desde luego, no ocurrió el solicitado acercamiento ni se produjeron episodios  que lo pudiesen facilitar, lamentablemente, sucedió todo lo contrario. A continuación haré una breve reseña histórica, para fundamentar las apreciaciones que luego verteré.                              El quince de octubre de 2007, se inauguraron oficialmente las oficinas de OSPAÑA, en el Centro Gallego de Buenos                       Aires, con la presencia de su antecesor, Emilio Pérez Touriño; el embajador de España; autoridades de la Xunta de Galicia, del cuerpo diplomático; del Centro Gallego y de la misma Obra Social.      Decía la entonces conselleira de sanidade de la Xunta de Galicia, María José    Rubio Vidal, luego de agradecer al exembajador de España, Carmelo Angulo Barturén, al consejero laboral de la embajada, Rafael Herrera Gil, y al exministro de Salud argentino, Ginés González García: “ porque hoy OSPAÑA es una realidad. Este acto no supone un punto final sino el comienzo de una nueva y estimulante etapa para el Centro Gallego de Buenos Aires, para su hospital y toda su colectividad, porque sin duda este Centro va a ser el alma, el motor de toda esta colectividad”. Dijo Ginés González García en aquella ocasión: “Me queda por decir el orgullo del gobierno argentino de coparticipar en esto, el orgullo que tenemos por todo lo que le ha dado Galicia a la Argentina”. Finalmente, el entonces, al igual que hoy, presidente de OSPAÑA, José Luis Seoane decía: “En colaboración con el gobierno de España, la Xunta de Galicia y las Autoridades de la Nación, el Centro Gallego de Buenos Aires ha logrado el surgimiento de OSPAÑA, la obra social de los inmigrantes españoles y sus descendientes residentes en la Argentina”. Por su parte el entonces presidente de la Xunta de Galicia plasmó en el Libro de Oro del Centenario: “100 anos de galeguidade, cen anos de unión e solidariedade ao longo da súa fermosa historia. Que hoxe a Obra Social sexa unha continuación deste empeño de miles e miles de galegos por compartir e construir futuro coa Nación Arxentina que nos acolle”.                                        En el año 2010, señor Presidente, se produjo un acto eleccionario en el Centro Gallego, en el que participaron  dos listas. Usted fue imagen de una de esas listas al aparecer abrazado en los afiches promocionales, con el candidato de la misma a la presidencia del Centro Gallego, José Luis Seoane, presidente entonces  de OSPAÑA; cargo que conserva en la actualidad, siendo además presidente de la nueva Mutual de Inmigrantes Españoles y sus Descendientes en la Argentina.                                                         Tal circunstancia generó el disgusto en la otra lista, finalmente vencedora en el comicio.  Todo derivó en la desaparición del ente Galicia Saúde,  conformado por el propio Centro Gallego y la Xunta de Galicia, que regía el funcionamiento de la institución argentina. Transcurridos algunos meses del proceso, las autoridades de la obra social OSPAÑA, trasladaron las oficinas de atención de la misma del centro hospitalario a un nuevo domicilio, renunciando además los integrantes de la fracción que se cobijara bajo su fotografía, a todos los cargos que ocupaban en la junta directiva del Centro Gallego, lo que implicó, lisa y llanamente, desentenderse del futuro de la institución, la que finalmente desembocó en la intervención judicial dispuesta por un juez de la Nación, que al día de hoy continúa.                                                                                            En el año 2012, la Xunta de Galicia por usted presidida, en un acto inadmisible para la mayoría de los asociados del Centro Gallego, desconoció la investidura del interventor y convocó como representante  de la entidad al,  X Pleno do Consello de Comunidades Galegas, a la señora Marta Donsión, quien por renuncia de Carlos Vello, había ostentado el cargo de Presidente, hasta la intervención. Humildemente considero que fue una falta de consideración a las decisiones legales de la República Argentina, y lógicamente un desaire a la figura del interventor.                       Todo lo antedicho corresponde al pasado, pero, el presente es mucho más triste y desesperanzador, tanto que, en mi caso, me siento desprotegido como tantos otros miles de gallegos asociados a nuestra casa madre y, señor Presidente, profundamente disgustado con la actuación presente de la Xunta de Galicia, y paso a contarle porque.

El último 2 de septiembre se publicó en el Boletín Oficial de la República Argentina, la Resolución 850/2015 del  Ministerio de Salud - Superintendencia de Servicios de Salud, en la que se aprueba la reforma de los estatutos sociales de OSPAÑA , que implica la desafectación del Centro Gallego de tal  Obra Social y la incorporación de una recientemente creada Mutual, como dije anteriormente también presidida por el señor Seoane.

Señor Presidente, como todos sabemos, y queda claramente expresado en la reproducción en el inicio de esta carta de lo expresado oportunamente por el Presidente de OSPAÑA. Esta Obra Social fue creada para servir de soporte económico al Centro Gallego, asistir a la desvirtuación de tal objetivo, es sumamente doloroso para quienes de verdad queremos a la casa que durante más de un siglo cobijó a tantos de nuestros paisanos, brindándoles atención sanitaria y afectiva, pero, sepa usted que leer: “Que la nueva redacción del citado cuerpo normativo, se sustenta en las propuestas presentadas por el GOBIERNO DE ESPAÑA y la XUNTA DE GALICIA, cuyo planteo consiste básicamente, en la incorporación al Agente del Seguro de Salud de la MUTUAL DE INMIGRANTES ESPAÑOLES Y SUS DESCENDIENTES EN LA ARGENTINA, creada a fin de suplir la ausencia del CENTRO GALLEGO DE BUENOS AIRES-MUTUALIDAD-CULTURA Y ACCION SOCIAL y a afectos de que a través de la misma, se elija a los representantes del Gobierno de España y de la Xunta de Galicia, para ocupar los cargos en los órganos directivo y de fiscalización de la Obra Social.”. Esto representa una auténtica decepción pues jamás entenderemos que nuestro gobierno peticione para perjudicar al Centro Gallego de Buenos Aires. En definitiva, señor Alberto Núñez Feijóo, hace tiempo  que no espero ninguna ayuda de  su administración para nuestro centro pero, jamás imaginé que su pie fuese uno de los que intentasen apisonar la lápida sobre la más grande obra del mutualismo creada por la diáspora gallega.

 

                             Ramón Suárez Álvarez – O Muxo


En los  siguientes enlaces se puede leer la carta del mes de marzo y la Resolución completa de la Superintendencia de Seguros de Salud



viernes, 18 de septiembre de 2015

Carlos Núñez gaña o Premio Rosa dos Ventos 2015

Carlos Núñez gaña o Premio Rosa dos Ventos 2015
A distinción que outorga anualmente o alumnado de 5.º curso de Bacharelato do Instituto Santiago Apóstol de Bos Aires quedou nas mans do músico Carlos Núñez.
Nunha vindeira visita á Arxentina, o prestixioso artista recibirá o recoñecemento nunha cerimonia que se desenvolverá no centro educativo e estará organizada polos mesmos rapaces que o escolleron.
Bos Aires, 17 de setembro de 2015 – O músico Carlos Núñez, autor de discos como A irmandade das estrelas, Os amores libres, Mayo longo, Cinema do mar ou Inter-Celtic; colaborador permanente da banda irlandesa The Cieftains e merecedor de dúas candidaturas en solitario aos Grammy latinos foi recoñecido co premio “Rosa dos Ventos” que, dende o 2012, entregan anualmente os rapaces e rapazas de 5.º curso de Bacharelato do Instituto Santiago Apóstol de Bos Aires e que en anteriores ocasións recaeu no director xeral da Editorial Galaxia, Víctor F. Freixanes (2012), en Luís G. Tosar, presidente do Centro PEN Galicia (2013) e no escritor e académico Manuel Rivas (2014).
“A figura de Carlos Núñez simboliza o compromiso na defensa da identidade de Galicia ao longo do mundo e demostra que o noso patrimonio cultural está vivo, florece e transcende globalmente. El é un guieiro que acrecenta en nós o respecto pola cultura galega ao demostrar en cada unha das súas intervencións a súa perenne louzanía”, explicaron os mozos e mozas.
Ademais, engadiron: “A defensa dos valores elementais do ser humano, o seu espírito crítico e reflexivo, a súa postura de defensa activa da lingua galega, a predisposición para atendernos e crer en nós son principios que valoramos moito”.
O feito de que Carlos Núñez non se centre exclusivamente na Música Celta ou de Galicia cunha visión "eurocentrista", senón que dende hai 20 anos estea sacando do seu acubillo a música da Galicia da diáspora foi tido moi en conta polos mozos e mozas do Santiago Apóstol á hora de outorgar o premio: “Carlos entende que Galicia tamén se constrúe dende acó, que Galicia non é unicamente un recuncho da Península Ibérica, senón que está onde haxa un sentir que desexe ser partícipe do seu marabilloso encanto”, explicaron os mozos.
Entre as razóns que se expuxeron á hora de defender a candidatura do músico vigués tamén estiveron presentes os seus vínculos coa emigración, pois cómpre lembrar que foi Carlos Núñez quen deu a coñecer ao gran público o gaiteiro galego arxentino Manuel Dopazo de quen se considera un fervente admirador (“o mellor gaiteiro da postguerra non estaba en Galicia, senón en Arxentina”), que gravou en Cuba con The Chieftains, Ry Cooder e os músicos do que pouco despois se convertiría en Buena Vista Social Club e que, nestes anos, veu tocar á Arxentina en numerosas ocasións, tanto en Bos Aires como no interior, sempre con salas cheas e sempre para un público entregado. Na Arxentina, acompañou no escenario a grandes músicos como León Gieco ou Chango Spasiuk e recibiu o apoio de artistas da talla de Mercedes Sosa, Quino, Les Luthiers ou o actor galego arxentino, Eduardo Blanco.
Foi o día 11 de setembro pasado cando, logo de presentar as diferentes candidaturas, se realizou no instituto a votación segundo as regras estipuladas nas bases do galardón. O escrutinio posterior fixou que o alumnado considera merecente do premio “Rosa dos Ventos 2015” ao recoñecido artista Carlos Núñez.
“A súa inxente creatividade, a constante inquedanza por explorar novos vieiros no campo da arte musical, a perseveranza inalterable na defensa das orixes, a xenerosidade que mostra abrindo portas a artistas noveis... fan que nos sintamos orgullosos de homenaxealo con este humilde premio”, expuxeron os rapaces para argumentar a súa decisión.
A comezos do ano 2012, o alumnado de 5º curso de Bacharelato do Instituto Santiago Apóstol de Bos Aires presentou á Delegación arxentina da Fundación Galicia América unha proposta anovadora e que o órgano xestor do centro educativo aprobou e apoiou atendendo aos baseamentos que tal proxecto ten.
Aquela proposición consistía na creación dun premio anual para homenaxear a un home ou muller que, sen formar parte da institución, acredite méritos salientables na defensa da identidade fundacional do Instituto Santiago Apóstol. Ademais, esixíase do premiado que mostre compromiso co labor pedagóxico realizado no centro e contribúa na divulgación das actividades que se realizan apoiando as múltiples iniciativas que dende esta beira do Atlántico se presentan.
Deste xeito, nacía o premio “Rosa dos Ventos” coa firme intención de recoñecer humildemente o esforzo das personalidades que desinteresadamente acompañan á escola e reflicten os valores democráticos que o Santiago Apóstol defende.
Así, en todos os ciclos lectivos a partir daquel, o alumnado maior da institución (5.º curso de Bacharelato) propón de xeito individual os/as candidatos/as que consideren merecentes de ser homenaxeados e fundamenta as razóns para tal escolla. Unha vez designadas as candidaturas, realízase unha votación interna con voto secreto entre os alumnos e alumnas que compoñen o curso, a cal designa a persoa galardoada dese ano.
Instituto Santiago Apóstol
O Instituto Santiago Apóstol de Bos Aires vén desenvolvendo dende hai máis dunha década e media un traballo continuo no asentamento, potenciación e espallamento dos valores patrimoniais galegos dentro dun currículo parello ao dos centros asentados na Galicia territorial.
Este centro educativo, xestionado pola Fundación Galicia América (constituída pola Xunta de Galicia e o Centro Galicia de Bos Aires), desenvolve un proxecto educativo bicultural nos niveis Inicial, Primario e Secundario e traballa co obxectivo primordial de brindar unha educación de calidade contrastada, elemento fundamental na promoción dunha escola que leva implícito o nome de Galicia fóra das fronteiras administrativas da Comunidade Autónoma.
Así, a custodia, difusión, reforzamento e desenvolvemento do patrimonio material e inmaterial galego en todos os campos e a oferta dunha educación aberta aos cambios que esixen os novos tempos son alicerces innegociables da institución educativa, piares básicos que sustentan todos os traballos cotiáns.
Fonte: Instituto Santiago Apóstol (www.santiagoapostol.edu.ar)

Carlos Núñez está considerado internacionalmente como un músico extraordinario, dos máis serios e brillantes do mundo. É o grande embaixador da música galega, vendeu máis dun millón de discos e fai unha media de 100 concertos ao ano en países como os Estados Unidos, Canadá, Xapón, Francia, Alemaña, México, Brasil, Arxentina, Uruguai... e, por suposto, España. Carlos colaborou con artistas da talla dos Chieftains, Ry Cooder, Ryuichi Sakamoto, Laurie Anderson, Jackson Browne, Montserrat Caballé, Joan Manuel Serrat, Luz Casal ou mesmo Julio Iglesias, quen este ano o convidou aos seus dous shows no Albert Hall de Londres. Asemade, tocou con orquestras noutros teatros como o Carnegie Hall de Nova York ou, tamén este 2015, no Musikverein de Viena, sede dos famosos concertos de Aninovo, o que supón un fito, xa que é o primeiro gaiteiro da historia en tocar neses 3 míticos teatros. Ademais, colaborou en múltiples bandas sonoras, nomeadamente na da oscarizada Mar Adentro de Alejandro Amenábar.

Fonte: www.carlos-nunez.com


miércoles, 2 de septiembre de 2015

ENLACE PARA ESCUCHAR LA EMISIÓN DE CON VÓS DEL 30-8-2015

A partir de esta semana ponemos en marcha un nuevo servicio para nuestros seguidores. El mismo consiste en publicar el enlace a través del cual se podrá escuchar la última emisión del programa.

https://soundcloud.com/radio-cultura-fm-97-9/30-08-2015-con-vos


domingo, 30 de agosto de 2015

CARTA DEL PRESIDENTE DEL PP GALLEGO Y RESPUESTA DE LA FEDERACIÓN UNIÓN DE ASOCIACIONES GALLEGAS.LEÍDA EN EL PROGRAMA CON VÓS EL 30-8-2015

Lectura en el programa Con Vós del 30-8-2015, con  la nota remitida a entidades de la colectividad en la Argentina, por el Presidente del PP gallego y la posterior respuesta al mismo.
                                                                                          
Estimados Presidentes
Con motivo de dar respuesta a lo solicitado en la carta recibida del Presidente del Partido Popular de Galicia, D. Alberto Núñez Feijóo, que adjuntamos más abajo, solicitamos nos envíen antes del lunes, las ideas, propuestas, sugerencia e inquietudes que desearan plantear en
la nota de respuesta.
          Saludos cordiales
 José Manuel Rodríguez                                                               José Luis Sangiao Otero
SECRETARIO                                                                                        PRESIDENTE
 Axuntamos carta do Presidente do PPdeG en relación á elaboración da Ponencia Política do Partido Popular de Galicia.
Un cordial saúdo,
Oficina PPdeGalicia



Estimado Presidente del
PARTIDO POPULAR DE GALICIA
D. Alberto Núñez Feijóo
Su despacho

Por este medio, enviamos respuesta a la nota que nos enviara oportunamente, en relación a la Ponencia del Partido Popular de Galicia.
 El contenido de esta nota, surge del consenso logrado en Plenario de Presidentes, reunido a este efecto.
 Saludos cordiales

José Manuel Rodríguez                                               José Luis Sangiao Otero
        Secretario                                                                      Presidente


Buenos Aires, 28 de julio de 2015

Estimado Presidente do Partido Popular de Galicia:

Recibimos a súa carta na cal invita a sociedade galega a facerlle chegar ideas, propostas, suxerencias ou inquedanzas co obxecto de axudar ao partido que vostede preside a ser un partido mellor.
Formula vostede o seu desexo de que a sociedade galega sexa protagonista, axudándolle a deseñar o partido que Galicia merece, precisa e necesita.
Non escapa á nosa percepción, que esta iniciativa se lanza como reacción á lectura que tiveron para o seu partido uns resultados electorais que significaron unha perda de poder político e territorial, cuxa cuantificación deixamos ao seu criterio, pero coa certeza de que nesta oportunidade a valoración da expresión a través do sufraxio que efectuou o pobo galego territorial, foi negativa para o seu partido político.
Por iso, comprendemos e apreciamos a súa inquietude como líder político do partido que preside para retomar a iniciativa e recuperar a confianza perdida, solicitando ao elector a súa participación nun proceso de mellora e debate de ideas superadoras
Pero así como valoramos a súa iniciativa, resúltanos desconcertante que se lle pida a través dunha nota a participación coas súas ideas aos galegos que residimos fóra do territorio, como convidados de pedra dunha festa na que non fomos invitados.
Este colectivo non tivo a oportunidade que tiveron os que residen no territorio da Comunidade Autónoma de manifestarse a través do voto nestas eleccións, pola coñecida razón de que ese dereito foi acernado por un dos escasos acordos políticos ao que arribaron os líderes dos partidos maioritarios na anterior lexislatura.
Ese acernamento do noso dereito a votar en eleccións municipais, foi acompañado polo outro recorte dos nosos dereitos constitucionais no ámbito das eleccións autonómicas, estatais e europeas, que nos leva á indignante situación de ter que "rogar" para exercer un dereito constitucional que nos asiste, implantando un enmarañado e labiríntico procedemento que ofende aos electores na súa dignidade, e trae como resultado unha insignificante participación dos cidadáns no exterior nos procesos electorais.
Non albiscamos por parte dos partidos maioritarios a vontade política manifestada con feitos concretos de resolver este desaguisado provocado por eles, pois de habela, o tema xa se tivese resolto coa mesma facilidade e rapidez que tiveron ao momento de impoñer a reforma, e isto lévanos a supoñer que nas próximas eleccións tampouco poderemos manifestarnos a través do voto libremente e sen obstáculos.
Por iso señor Presidente do Partido Popular de Galicia, na ponencia que vostede nos solicita, pedimos o seu partido, así como o resto dos partidos políticos con representación parlamentaria, que sexan coherentes e que dirixan as súas accións cara aos galegos que residimos fóra, con coherencia.
Podemos manifestar ideas a través dunha carta, pero queremos facelo exercendo o noso dereito a votar libremente, sen obstáculos e coas seguridades que garantan a transparencia do proceso.
Actuar con coherencia na mensaxe e nas accións, axudará sen dúbida ningunha a toda a clase política a que os galegos, en calquera lugar que residan, recuperen a confianza nela, para unha Galicia Universal puxante, moderna e á vez tradicional, na súa cultura e nos seus valores.
                                                                                      
José Manuel Rodríguez                    José Luis Sangiao
   SECRETARIO                                PRESIDENTE
                              
  







miércoles, 4 de marzo de 2015

EL CENTRO GALLEGO ESTRENÓ TOMÓGRAFO

El  Ministerio de Salud de la República Argentina donó al Centro Gallego de
Buenos Aires, un tomógrafo de última generación. El mismo ya fue instalado y presta servicios a los asociados de la entidad.






Imágenes de la realización de una Angiotomografía cerebral


 Sala de informes médicos

lunes, 2 de marzo de 2015

CARTA ABIERTA AL SEÑOR PRESIDENTE DE GALICIA

CARTA ABERTA AO PRESIDENTE DE GALICIA
                      
SEÑOR PRESIDENTE DA XUNTA DE GALICIA                Bos Aires, 2 de marzo do 2015
DON ALBERTO NÚÑEZ FEIJÓO

Estimado señor Presidente,  estou convencido que a diáspora galega é a que máis e mellor traballou por e, pola súa terra e xente. País no que puxeron seus pes os inmigrantes galegos, país no que hai pegadas indelebles desa presenza, pero en dous deles, deixaron logros incomparables, en Cuba e na Arxentina. O Centro Gallego de La Habana foi sen dúbida a máis importante obra dos galegos emigrados. Unha revolución rouboullo aos lexítimos donos e, case 60 anos despois seguimos laiándonos pola perda sen poder facer ren.
O Centro Gallego de Buenos Aires, venerábel fano da galeguidade e do galeguismo, potente fanal que alumeou aos emigrados perante a “Longa Noite de Pedra”, que sanou e sana a milleiros deles, que foi e é derradeira morada, antes do pasamento, de xeneracións de galegos e descendentes, está hoxe a piques de non poder evitar a súa propia defunción.
A centenaria entidade porteña, leva décadas cangada por malas administracións. No comezo deste século, enxergamos unha luciña de esperanza cando o presidente Fraga, (preocupado pola situación do centro)avalou a implicanción do goberno galego a través da creación da Fundación Galicia Saúde. O espellismo, foi só iso, máis do mesmo. Esa Xunta e as posteriores poñendo cartos, sen control, que malas xestións seguirón mandando ao burato negro.
Despois dunhas elecciós, nas que un dos candidatos se presentaba ao seu lado, (posibelmente coma agoiro de continuidade), os ¿vencedores? e a propia Xunta, presidida entón por vostede, resolveron finar á fundación. Como era de prever, a situación fíxose insostíbel e rematou logo de aturar os socios, non ter asistencia por falta de pago aos traballadores. Estes protestaron, non só na prensa, senón tamén atallando as rúas veciñas e de xeito escandaloso e vergoñento, nas entrañas do mesmo hospital para desacougo de doentes e familiares. Finalmente a xustiza arxentina, acollendo un reclamo dos socios, dispuxo intervir a institución que, hoxe con unha importante aportación económica do goberno arxentino, atende con normalidade aos socios.
Como vostede moi ben sabe, este anaco de Galicia en Bos Aires, garda ademais unha inxente cantidade de obras culturais (por direito propio), conformando, patrimonio e tradición, un tesouro do que Galicia non debera afastar a súa mirada, como semella estar ocorrendo.
Co meu máis grande respecto señor Presidente, coido que ninguén mellor que vostede, (se non poidera ser nesta viaxe, nunha próxima) para procurar un imprescindíbel achegamento ás autoridades arxentinas e evitar que os galegos de todo o mundo deban lairse no futuro de perder tamén ao Centro Gallego de Buenos Aires.
Lamentando no poder estreitar a súa destra coma en anteriores ocasións, (non estarei en Bos Aires, cando vostede a visite) aproveito a ocasión para agradecerlle a atención que non dúbido dará á presente e saudalo co afectuoso respecto de sempre.

Ramón Suárez Álvarez – “O Muxo”

martes, 13 de enero de 2015

COMENTARIO EDITORIAL EN EL PROGRAMA “CON VÓS” DEL 11 DE ENERO 2015

COMENTARIO EDITORIAL EN EL PROGRAMA “CON VÓS” DEL 11 DE ENERO 2015 - LA DIÁSPORA GALLEGA MERECE RESPETO.
Después de leer el siguiente comunicado editado en Galicia, Ramón Suárez “O Muxo”, director del programa radial, formuló el comentario editorial que se transcribe luego del comunicado.
A federación de asociacións culturais Galiza Cultura xunto a outras entidades entre as que se atopan a Mesa pola Normalización Lingüística ou a CIG-Ensino botan a andar unha Iniciativa Lexislativa Popular sobre o dereito ao coñecemento e á contemplación da obra de Castelao polo pobo galego.
Santiago de Compostela. 9 de xaneiro de 2015. Un amplo programa de actividades de difusión da obra e a figura de Castelao en todas as comarcas desenvolverase durante estes catro meses de recollida de sinaturas para a presentación no Parlamento da Iniciativa Lexislativa Popular que defende o dereito ao coñecemento e á contemplación da obra de Castelao polo pobo Galego.
A presidenta de Galiza Cultura, Pilar García Negro, xunto con representantes doutras entidades que forman parte da comisión promotora da iniciativa como Anxo Louzao pola CIG-Ensino, Marcos Maceira da Mesa pola Normalización Lingüística ou Mª Antonia Pérez e Clara Iglesias das asociacións culturais O Galo de Santiago e Vagalume da Estrada presentaron nesta sexta feira a iniciativa que busca recoller apoios para dispoñibilizar a obra de Castelao para o goce do pobo galego ademais de catalogar e reunir toda a súa obra dispersa.
“Toda a reivindicación de Castelao veu da man das asociacións culturais, do nacionalismo galego e as súas organizacións políticas e sindicais e o que agora quere esta iniciativa é que se desenvolva unha política de atención para que a figura de Castelao sexa debidamente coñecida e valorada polo pobo ao que dedicou os seus esforzos”, sinalou Pilar Garcia Negro na presentación pública da ILP, dous días despois do aniversario do falecemento de Castelao.
Destacou a presidenta de Galiza Cultura o carácter “proteico” da figura de Castelao, coas súas diversas facetas de debuxante, pintor, escritor, dramaturgo ou ensaísta. “Estamos ante unha produción impoñente que ten que ser coñecida e estar á disposición do pobo galego”, reclamou.
Canda a recollida de sinaturas desenvolverase un programa de actos de visibilización e difusión efectiva da obra de Castelao por todo o territorio galego, con especial atención ao ámbito escolar. Palestras, mesas redondas, debates ou mesmo iniciativas singulares como a que se está a preparar en Ferrol na que un grupo de comercios comprometéronse xa a mostrar nos seus escaparates a obra de Castelao contribuirán ao obxectivo de “desenterrar a Castelao e facelo circular por todo o país, como cando publicou as estampas do Álbum Nós que se fixo popular e coñecidísimo por toda parte”.
“Non queremos que se use máis o nome de Castelao en vao senón que se poña en valor, que a súa obra se desenterre, se catalogue e poda ser coñecida polo público galego e que conte tamén cun espazo museístico digno”, explicou García Negro, resumindo os principais puntos da Iniciativa Lexislativa que agora inicia o seu camiño de suma de apoios para a presentación parlamentar.
Derradeira lección do mestre
Alén da catalogación, localización e disponibilización da súa obra, dispersa en distintos centros e casas particulares, García Negro prestou especial atención á necesidade de recuperar o cadro “A Derradeira lección do mestre”, depositado no Centro Galiza de Bos Aires, anteriormente Centro Ourensán. “Queremos que se devolva ao seu país o que obrigatoriamente foi realizado fóra del. Na actualidade é clandestino e para contemplalo hai que solicitar permiso”, reclamou do que definiu como unha “cura do esquecemento” que tenta aproveitar todas as posibilidades das novas tecnoloxías para “achegar ao público a relevancia dunha personalidade que ten toda a vixencia e non cabe na cativeza da Galiza autonómica actual”.
“Esiximos que se acabe, de unha vez por todas, coa censura, ocultación, descoñecemento e ignorancia sobre a figura e a obra multifacética de Alfonso Daniel Rodríguez Castelao”, recolle o texto dunha iniciativa que, entre outros puntos, reclama a catalogación de toda a obra, a definición dun espazo museístico acaído e a divulgación da súa figura en todas as facetas para o que se require tamén o acceso público e aberto a través de Internet a toda a súa obra dixitalizada para o coñecemento e uso de todo o pobo galego”. De maneira singular, demándase que a Xunta inicie xestións para adquirir o cadro “A derradeira lección do mestre” e trasladalo de Bos Aires a Galiza para ser exposto publicamente.
COMENTARIO DE RAMÓN SUÁREZ “O MUXO“
Indudablemente yo debo confesar que he vivido equivocado, siempre pensé que los políticos eran personas respetuosas de las leyes y de las libertades ajenas. Y no, después de lo que acabo de leer queda claramente expuesto que la señora Pilar García Negro, primera diputada nacionalista en el parlamento gallego desde 1989, y sus adherentes en la presente reclamación, sólo aceptan su unilateral forma de pensar, a mi entender totalmente antidemocrática y, paso a explicar porque: Dice la señora Pilar
“Toda la reivindicación de Castelao viene de la mano de las asociaciones culturales, del nacionalismo gallego y de sus organizaciones políticas y sindicales”.
Sin negar lo que dice la señora creo que hay muchos más reivindicadores del insigne gallego que los que ella acota.
Comparto absolutamente el criterio que la obra y figura de Castelao debe ser conocida por todos los gallegos y añado, también por todos los españoles y sus descendientes.
García Negro prestó especial atención a la necesidad de recuperar el cuadro “A derradeira leición do mestre”, depositado en el Centro Galicia de Buenos Aires, anteriormente Centro Ourensán. “Queremos que se devuelva a su país lo que obligatoriamente fue realizado fuera de él. En la actualidad es clandestino y para contemplarlo hay que solicitar permiso”, reclamó de lo que definió como una “cura del olvido” que intenta aprovechar todas las posibilidades de las nuevas tecnologías para “acercar al público la relevancia de una personalidad que tiene toda la vigencia y no cabe en la pequeñez de la Galicia autonómica actual”.
No me parece en absoluto mal, que la señora desee que el cuadro esté en Galicia, sí discrepo totalmente con la argumentación. Le recuerdo a la señora que Castelao manifestó públicamente que Buenos Aires era la Galicia Ideal, por lo tanto, con el mismo derecho que ella dice que lo pintó obligatoriamente fuera de su país, yo sostengo que lo pintó en el, para él, acogedor ambiente de la Galicia Ideal.
En la actualidad es clandestino y para contemplarlo hay que solicitar permiso, dijo García Negro. Clandestino, en el diccionario de la Real Academia Galega está definido como: “Que se hace o que actúa sin autorización, al margen de la ley”. Si el cuadro fue legado al Centro Ourensán y éste fue parte de la fusión que dio origen al actual Centro Galicia, la obra, legalmente, pertenece a esta última institución. Es cierto que para contemplarlo hay que pedir permiso, y yo digo, ¿acaso para ver el Guernica, Las Meninas, la Gioconda, un Miguel Ángel, etc. no hay que concurrir al lugar de exposición y respetar las normas del mismo, que generalmente incluyen el pago de una entrada?. Pues en el Centro Galicia se lo puede ver en forma gratuita.
Estoy totalmente de acuerdo con todo lo que se solicita en cuanto a la libre exposición e incluso a la difusión por Internet, pero de ninguna manera puedo dejar pasar sin comentario la demanda a la Xunta de Galicia para que inicie gestiones para adquirir el cuadro “A derradeira leición do mestre” y trasladarlo de Buenos Aires a Galicia para ser expuesto públicamente.
Mis consideraciones personales son:
1.º La obra es propiedad absoluta del Centro Galicia de Buenos Aires.
2.º Siendo la obra propiedad de una asociación civil argentina, regida por las leyes de este país, deberán ser los asociados de la misma, a través de una asamblea, quienes decidan si desean vender el cuadro o no. No ostentando la Xunta de Galicia ningún derecho ni atribución sobre el proceder de la entidad.
3.º Como socio vitalicio de la institución jamás apoyaré la moción de venta si se presentase, pero, democráticamente, respetaré lo que la soberana asamblea disponga.
Reflexión final: Una vez más, en este caso una parlamentaria gallega, desconoce, como lo hizo una mayoría en Madrid al cercenar y complicar nuestro derecho al sufragio, el valor histórico de la diáspora gallega y española. A todos ellos les digo: Galicia en particular y España en general, tienen una deuda de gratitud con la emigración. Los que un día debimos dejar nuestro lugar de nacimiento, no lo hicimos por egoísmo ni devoción. Nosotros y nuestras familias fuimos expulsados por un país incapaz de ofrecernos las mínimas condiciones para una vida digna, facilitando con nuestra salida mejores condiciones para quienes se quedaron. El himno y la bandera de Galicia fueron creados en la diáspora. Castelao fue cobijado con mimo e idolatrado en la Galicia Ideal.
Señora Pilar García Negro y entidades que avalan su petición. Los gallegos de la Argentina no sólo somos dignos depositarios del patrimonio legítimamente legado a nuestras instituciones, sino también del respeto que naturalmente conquerimos a lo largo de la historia.

lunes, 12 de enero de 2015

HOMENAJE A CASTELAO EN LA FEDERACIÓN DE ASOCIACIONES GALLEGAS

El 10 de enero la Federación de Asociaciones Gallegas, realizó su acto de homenaje a Castelao. El mismo se inició con la ejecución del himno gallego, por el grupo de gaitas "Dúas Beiras". Seguidamente Francisco Lores Mascato, se refirió a la figura del agasajado, haciéndolo posteriormente Débora Campos, quien lo hizo además con la proyección de imágenes de dibujos realizados por el patriota gallego. Ambos oradores tuvieron a su cargo la colocación de una ofrenda floral, antes de que el coro federal "Semente" interpretase algunos temas populares. Los gaiteros amenizaron luego la reunión gastronómica final.











jueves, 8 de enero de 2015

Con Bieito Romero, de Luar na Lubre

HOMENAJE A CASTELAO EN EL CENTRO GALLEGO

Imágenes del acto realizado por la comunidad gallega de Buenos Aires, el 7 de enero en el Centro Gallego: Se inició el mismo con la entrada de las banderas, colocando posteriormente una ofrenda de laureles el interventor en el Centro Gallego, Carlos La Blunda conjuntamente con el presidente de la Federación de Sociedades Españolas, José María Vila Alén. El Interventor hizo una breve alocución. Refiriéndose Ramón Suárez  "Muxo" a la figura del homenajeado. Las actuación de músicos de la colectividad y bailarines espontáneos cerraron brillantemente el acto celebratorio.