Non te atopo endexamais
Outro día que esmorece
sin loitas, na cidade.
¡Non te atopo endexamais!
Erguín pesadas pedras.
Tiven nas miñas maos,
tremantes de medo e de noxo,
quentes paxaros e frías arañas.
Escoitei o meu corazón
na carballeira e no mar.
Madruguei
pra contemplar ise enterro
que transita no abrente do día.
¡Non te atopo endexamais!
Nunha mañán raiolante,
vin á nai
erguer sobre o vento dos seus cabelos
ise argueiro de po de ouro
de nacre ou marfil.
E vin que a luz
sobre os seu seos
cantaba a groria do día.
¡Non te atopo endexamais!
Mirei dentro dos ollos da amada.
¿Por que están baleiros os seus xardís?
Ardentemente percúrote
niste día que
esmorece vagarido na cidade.
Luis Pimentel
Traducción realizada por O Muxo
No te encuentro jamás
Otro día se desvanece
sin luchas en la ciudad.
¡No te encuentro jamás!
Alcé pesadas piedras.
Tuve en mis manos
temblorosas de miedo y asco
calientes pájaros y frías arañas.
Escuché a mi corazón
en el monte y en el mar.
Madrugué
para contemplar
ese entierro
que transita al abrirse el día.
¡No te encuentro jamás!
En una mañana radiante
vi a la madre
alzar sobre el viento de sus cabellos
ese residuo de polvo de oro
de nácar o marfil.
Y vi que la luz
sobre sus pechos
cantaba a la gloria del día.
¡No te encuentro jamás!
Miré dentro de los ojos de la amada.
¿Por qué están vacíos sus jardines?
Ardientemente te busco
en este día que fenece lentamente en la ciudad.
No hay comentarios:
Publicar un comentario